පුංචි කුමාරිහාමිගේ වලව්ව

ගසක් නම් මද පවන් හා සිනාසී විහිළුවක් කරන්නා සේ
සුළි සුළං පැමිණි විට නොම සැලී අතු රිකිලි සුරකිය යුතුම වේ

ඇත්ත කතාව... අන්තිමට දුක විතරයි, වෙච්ච දෙයකුත් නැහැ, තිබුන දෙයත් නැහැ............ මම මෙ බ්ලොග් එක නිතරම බලනවා, එත් කොමෙන්ට් කරන්න වෙලාවක් නැහැ, මොකද මගෙ ජිවිතයම කාර්ය බහුලයි, එත් නිදහස් වෙලාවට අනිවාර්යෙන්ම කියවනවා.....

''.......මල් පිපීමත් ගෙඩි දැරීමත් ගසක උරුමය වුවද මල් පරවී ගිලිහී යාම දරාගැනීම අසීරු බව දන්නේ ගසමය.....''

ගසකට සම කරන්න එපා..ජීවිතේ කියන්නෙ ඊට වඩා ලස්සනම ලස්සන දේකට...කාලයට ඉඩ දෙන්න දුක් වේදනා කාලය අරන් යනවා...සතුටම විතරක් නෙවේ වේදනා..කඳුලු...සෝතැවුල් එක්ක තමා ජීවිතය ලස්සන..අර්ථවත්...හරියට ගල්පර උඩින් බාධක මැද්දෙන් කැරකි කැරකි ගලන ගංගාවක් වගේ.......!!

ජීවිතය ගැන මමත් මේ දවස් වල තේරුම් ගන්න උත්සාහයක...

ඔන්න මමත් පුංචි කුමාරිහාමිගෙ වලව්වට ගොඩ වැදුන. හැමදාම වසන්තය තිබුනොත් කාටවත් ඒකෙ ලස්සනක් පෙනේවිද? වසන්තයේ ලස්සන වඩාත් හොඳින් දකින්නෙ ගිම්හානෙන් බැට කන අයයි. ඒ වගේ ජීවීතේ සුන්දරත්වය, වටිනාකම හොඳින්ම දකින්නෙ දුක් කරදර මැදින් ජීවිතේ ජය ගත්ත අයයි. ඉතිං අපේ පොඩි කුමාරිහාමිටත් සියලු බාධා කරදර පරදා ජීවිතයේ ජයෙන් ජය ලබන්නට අවශ්‍ය ශක්තිය දහිරිය නොඅඩුව නිරතුරු ලැබේවායි ප්‍රාර්ථනා කරනව.

කණගාටුනොවන්න.

අද අහිමි වූ දේ වෙනුවට ඊටත් වඩා හොඳ දෙයක් හෙට ලැබීම ජීවිතයේ ස්වභාවයයි.

එයට සූදානම් වන්න.

අහස නුඹ මෙතරම් සැඩ යැයි දැනුනෙ මහ වැසි වැටුණාමයි..
පොළව නුඹ මෙතරම් රළු යැයි හැඟුණෙ නියඟය ආවාමයි..

සැඩ බවත් රළු බවත් ජීවිතයේ අප නොපතන දේවල් වුණත්.. ජීවිතය යනු මේ ගමනේදී මේ දේවල් මතින් අපි ප්‍රිය කරන දේවල් සොයා යෑමක්.. ඒත්.. තිත්ත කටුක කොහොඹ නොබී කෙනෙක් සීනි පැණිරස බව කොපමණ කීවත් නොදනී..
උදාවේවි වසන්තයක් හිත පිරෙන්නම හිනාවෙන්න..
ඉතින් පුංචි කුමාරිහාමියේ.. සියළු බාධක මතින් ජීවිත‍ය ලස්සන කරන්න අවශ්‍ය නිබද ධෛර්යය ශක්තිය ලැබෙන්න හදවතින්ම ප්‍රාර්ථනා කරනවා ඔයාට...!!!! :)

ස්භාවධර්මයට ඉඩ දී බලා හිදින්න.

අද පරාජය හෙට දිනුම වේ.. !

නොදන්න හින්දයි සිතුනේ අහන්න සීදේවී තැවෙන්නේ ඇයි ඉකි බිද බිද උනු කදුළින් නැහැවී

Me ochcharama kanagatu wenna epa. Jeevithey wkama cidiyata gala gena yanawata wada
Athiveem
Narhiveem
Duka
Sapa
Oya hamadema ath vindinna oni.
Erhakotai jeevithey lassana.
Wall ekata enna
Aaa.. Oyata labuwa uu awurudda kiriyen paniyen ithirena waasanaawantha ekak wewa.
Suja akka.

මමනම් දැන් හොදටම තේරුම් අරගන තියෙන්නේ සැම දෙයක් ගැනම . මිනිස්සු ගැන ,ජීවිතේ
ගැන . දැන්නම් තියෙන්නේ සැහැල්ලු බවක් .

ඒක නම් ඇත්ත.....ජීවිතේ කියන්නේ ඔය හැමදේකම එකතුවක්..ඔය දේවල් ඔය විදිහට නොතිබුනානම් මේ ජීවිතේ ලස්සනකුත් නැති වෙනවා..

විසිරුණු පෙති යලි මලක් නොවේ කියල සින්දුවකත් තියනවනේ.ඒ උනත් ඉතින් ඒ ඇත්ත දරා ගන්න අමාරුයි.මොකද මල කැමති ලස්සන වෙලා ලෝකේ බලන්න.ඒ උනත් ඒ පරවිමට හේතුව මල කලින් දැනන් හිටියනම් එහෙම වෙන්නේ නැති විදිහකටවත් පිපෙයි.අකමැත්තෙන් හරි ඒ ඇත්තට මුහුණ දෙන්න වෙනවා මලට.
//කලක් යද්දී අප වැරදි බැව් තේරුණ මුත් එය පිළිගැනීමට සිත අලසවන්නේ බැඳීම් ලිහා ගැනීමට අප අකමැති නිසාම වන්නට ඇත//
හිතට ගොඩක් දැනුන කොටසක්.

ජීවිතේ හැටි ඔහොම තමා...සිත ‍ධෙර්යමත් කරගන්ඩ.
ජය!!

හැම දෙයක්ම වෙන්නේ හොඳට.තේරුම ගන්න බැරි මිනිස් ජීවිතය තේරුම ගන්න උත්සහ කිරීමත් අනුවන ක්‍රියාවක්.ලෝකේ ඕනෙම කෙනෙක් කාලෙකදී වෙනස් වෙනවා. ඒ වෙනස් වීම තේරුම ගත්තොත් හැමදාම ඒ කෙනත් එක්ක සමගියෙන් ඉන්න පුළුවන්. හැබැයි ඒ කෙනත් එක්ක ගොඩාක් ලං වුනොත් වෙනස් වීම තේරුම ගන්න බෑ....

වෙනස්වීම දරාගන්න හිත සවිමත් කරගන්න කියුවට ඒ අවස්ථාවට මුහුණ දෙන කෙනා තමයි ඒකෙ දුක දන්නෙ..හොඳම දේ කාලයත් එක්ක ඒ දුක තුනී වෙන්න ඉඩ දෙන එක..අතීතයට එක්වුනාම ඒ හැම දුකක්ම හිතේ තැනක තැන්පත් වුනු මිහිරි මතකයක් පමනක් වේවි.. :)

"මහවරුසාවට පසුව නැගෙන සද වෙන්දාටත් වැඩියෙන් එළියයි...."
ගිම්හානය නිමා වී...
වස්සානය උදා වේවා..!
මල් පිපී සුවද වේවා.....!
ගිම්හානයේ ලැබූ පන්නරය..
පිපෙන පියුමෙහි ඔපය වේවා....!

ඕං ආයි..ආවා...

අක්කෝ මට හිතුනේ මෙහෙමයි.ගස් වලට ඵල දරන්න නියමිත කාලයක් තියෙනවා.ඒක ස්වාභාවය.ඒත් මිනිස් හිතට ඵල දරන්න එහෙම කාලයක් නෑ අවශ්‍ය ඕනේම වෙලාවක හිත හදාගන්න පුළුවන් ඒ කියන්නේ ගහකට වඩා හිත ශක්තිමත් කියන එකනේ....

තව පැත්තකින් බැලුවාම සුළි සුළගක් ගං වතුරක් ආවොත් ගස් ඇඹරිලා කැඩිලා වැටෙනවා.ඒත් හිතක් එහෙම ලේසියෙන් වට්ටන්න බෑ කාටවත්.ඕනේම වෙලාවක හිටියටත් වඩා වැඩි ශක්තියකින් නැගිටින්න හිතට පුළුවන්.

කවුරු හරි ඇවිල්ලා ගහක් කපලා දැම්මොත් බොහෝ වෙලාවට ගහ මැරිලා යනවා.ඒත් අක්කෝ හිතක් මරන්න බෑ.කවුරු මොනා කලත් හිත ශක්තිමත් කරගත්තොත් හිත තමයි අපිට තියෙන ලොකුම ශක්තිය.එහෙමත් නැත්තම් ලොකුම ආයුධය.

ඉතිං අක්කෝ හිතට අපිව පාලනය කරන්න නොදි අපි අපිට ඕනේ විදියට හිත හදාගමු.

වැස්ස නැති වුනාම පොළව ඉරිතලලා වේලිලා යනවා.උල්පත් හිඳෙනවා.ගහ කොල මැරිලා යනවා.ඒත් අහසට කිසිම දුකක් නෑ.ඒත් අක්කෝ නියඟයට පස්සේ වැටෙන එක මල් වැස්සක් ඇති ලා දළු එක්ක පොළවට නැගිටින්න.ඒ ඉරිතැලුනු පොළව නැවුම් වැස්සෙන් සුවපත්වෙනවා වගේ.හෙන ගැහුවත් නොසැලෙන පොලවක් වගේ හිතත් හදාගන්න අක්කෝ.හිත හයිය කරගන්න.ජය වේවා!!

පොළව කවදහරි සේරම අතෑරලා මුලින් වැටුනු වැස්සමයි ආයේ ඕනේ කියලා හිටියොත් මොනා වෙයිද???

ඔන්න කාලෙකින් ගැමි මල්ලියට අක්කව මතක් වෙලා.

මම උත්සාහා කරනවා මල්ලි‍යෝ.. කොහොම හරි කරන්නම වෙනවා....අසනිපෙන් හිටපු නිසයි උත්තර ලියන්න ප්‍රමාද උනේ.. ගොඩක් ස්තුතියි මල්ලිට...

මූණ පොතේ පුංචි කුමාරිහාමිගෙ ලස්සන කවි කියවනවා ගොඩාක් ආසාවෙන්.....නමුත් ඔයාගේ බ්ලොග් එකට ගොඩ වැදුනෙ අද. අත්තෙටම ඔයා කියනවා වාගෙ වස්සානය සදාකල් නොමැති මුත් ගිම්හානයට මුහුණ දීමට සිත සවිමත් නැතිකම මහා දුකකි. සම්පූරණ ඇත්ත. එභෙමම වුවත් කාලය අපෙන් ඈත් කරයි දරාගතනොහැකි දුක වේදනාව... මෙය මගෙ පෞද්ගලික මතයක් පමණි...:)