පුංචි කුමාරිහාමිගේ වලව්ව

වසරක් ගෙවී තවත් වසරක් ගෙවෙන්නට ආසන්නය. දින දසුන් හා ඔර්ලෝසු වලින් ජීවිතය නවතා තැබීම හෝ ඉදිරියට ගෙන යාමට නොහැක. නිවී සැනසිල්ලේ සිතා බලන විට මේ සියල්ලම සිදුවන්නේ අපේ ඕනෑකමටත් වඩා ලෝකයේ පැවැත්වමට ඕනෑ අයුරින් බව සිතේ.

ආපසු හැරී බලා සතුටුවීමට යමක් ගතවුනු වසරේ ඇත්දැයි සිතේ. කිසිවක් නැත. දිනෙන් දින සතියෙන් සතිය දවස් ගෙවුනා මිස ලබා ගත් හෝ දිනා ගත් දෙයක් නැත. එසේ වූවා කියා ජීවිතය නවතින්නේද නැත.

http://www.lakbima.lk/index.php?option=com_content&view=article&id=20424:2013-10-30-08-34-31&catid=48:2012-04-02-08-50-52&Itemid=75

වෙරෝනිකා මැරෙන්න තීරනේ කරේ ජීවත් වෙන්න කම්මැලි හිතුන නිසානේ. ඒත් සංජනා මැරෙන්න තීරණය කරන්න ඇත්තේ මොකක් නිසාද කියලද හිතෙන්නේ?

අපේ ඉස්කෝලේ අපේ පන්තිවල හිටපු ලස්සනම කෙල්ල සංජනා. සංජනාට  තිබ්බේ අමුතුම ඇස්දෙකක්. ඒ ඇස් දෙකේ තිබ්බ ගුප්ත ලස්සනට වෙන්න ඇති ඔය තරම් කොල්ලෝ එයාට පිස්සු වැටුනේ.සමහරු නම් එයාට එක එක නිළියන්ගේ නම් කිව්වා ගොඩක් අය කිව්වේ කාජල්ගේ ඇස් දෙකයි මධුරිගේ හිනාවයි එකතුවෙලා කියලා.  හැබැයි  සංජනාට නම් ඒවා වගේ වගක් නෑ.අපි හැමෝම අතරේ සංජනාගේ ඇස් දෙක කැපිලා පෙනුනේ හරියට මහරෑක කනාමැදිරි එළිවගේ.

ලක්බිම හා රැජින පුවත්පත් වලට මා ලියූ සටහනක්..
http://www.lakbima.lk/index.php?option=com_content&view=article&id=19504:2013-10-16-07-12-41&catid=48:2012-04-02-08-50-52&Itemid=75

කලකට පෙර පිරිමි ලේඛකයන්ගේ පොත්ම මිළදී ගැනීම මිස මා ලේඛිකාවන්ගේ පොත් මිලදීගැනිමෙන් බැහැරව සිටියෙමි. හේතුවක් නොදන්නා මුත් යටිහිතේ ලේඛකයන් පිළිබදව වැඩි විශ්වාසයක් තිබෙන්නට ඇත.
එහෙත් අහම්බෙන් මෙන් දවසක "නන්දිතය" කියවූ පසු මා දැඩි ලෙස සුනේත්‍රා රාජකරුණානයකගේ රසිකාවියක් විය. මා මුලින්ම නන්දිතය කියවද්දී සිතුවේ මෙවන් චරිතයන් මෙලොව සිටිය හැකිද යන්නය.
එහෙත් පසු කලෙක එවන් චරිත සැබෑ ලෝකයේ හමුවද්දී මගේ සිතට දැනුනේ පුදුමයකි.

http://www.lakbima.lk/index.php?option=com_content&view=article&id=18654:2013-10-02-05-32-12&catid=48:2012-04-02-08-50-52&Itemid=75

මාස එකහමාරකටත් වැඩි කාලෙකට පස්සේ වලව්ව පැත්තට ගොඩ වුනේ පහුගිය කාලෙම අන්තර්ජාලයෙන් ඉවත් වෙලා හිටිය නිසයි. ඇත්තෙන්ම ඉවත් වෙලා හිටියේ වෙන කාරණාවක් නිසා නම් නෙමෙයි වසන්ත නිවාඩුවට ලංකාවට ඇවිත් කා‍ර්ය බහුල වුන හින්දා. ඒ ගත කරපු කාලේ නම් බ්ලොග්, ෆේස්බුක්, වගේ අන්තර්ජාලය ගැන කිසිම මතකයක් තිබ්බේ නෑ. ඒ මාසෙට මට ඕනේ වුනෙත් ඇත්තෙන්ම මේ අන්තර්ජාල ජීවිතයෙන් මිදිලා සැහැල්ලුවෙන් ඉන්න. සමහර වෙලාවට අන්තර්ජාලය ගොඩක් වටිනවා වුනාට තවත් වෙලාවකට ඒක එක්තරා විදියක මානසික හිරිහැරයක් කියලයි මට නම් හිතෙන්නේ.

මුළු නුවර අහසම  කළුපාට වෙලා. අඩන්න ලං වුන අහස දැක්කම හිත කඩාගෙන වැටෙන්නේ ඇයි කියලා මට අදටත් තේරෙන්නේ නෑ. බහිරව කන්දේ බුදුපිලිමෙට උඩින් පාත් වෙච්ච කළුපාට වලාකුළු ඇඟේ ගෑවීලා යනකොට ගත විතරක් නෙමෙයි සිතත් සිතලෙන් පිරිලා ඉතිරිලා යනවා. එලියට යන්න හිතුනත් කොහේ කියලා යන්නද? තනිකමෙන් පාළුවෙන් වගේම සීතලෙනුත් හිරි වැටිච්ච හිතට සැනසිල්ලක් ලැබෙන්නේ එකම දෙයකින් විතරයි. ඒ මදුවිතම තමයි.මදුවිතයි මමයි දැන් ගහයි පොත්තයි වගෙයි.. ජීවිතයට එකම සැනසුම මදුවිත විතරයි කියලා මට හිතෙන්නේ

මහනුවර නගරේ මැද මගේ ජීවිතේ කවදා හරි අතරමං වෙන්න ඇති. ඒ කොහෙද කියලා හොයන්න මම යන්නේ නෑ. කොහොම උනත් ඒ අතරමංවීමට මම කැමතියි.

මම පහුගිය දවසක මගේ යාලුවෙක්ට ඕන වුන නිසා හිතට සැනසුම දෙන උපදෙස් තියෙන වෙබ් එකක් හරි බ්ලොග් එකක් හරි google එකේ හෙව්වා සිංහල භාශාවෙන් ලියවුන. ඒත් කිසිම දෙයක් මට හොයාගන්න බැරි වුනා. මම හිතුවා ඇත්තටම කවුරු හරි කෙනෙක් එහෙම එකක් ලියනවනම් එහෙම හොයන කෙනෙක්ට ලොකු ප්‍රයෝජනයක් වෙයි කියලා.

මම වෙනත් වෙබ් අඩවියක් සදහා මීට කලකට කලින් ලියපු ලිපි පෙලක් සමඟ අලුතින් ලිපි පුංචි කුමාරිහාමිගේ වලව්වේ පළ කරන්න හිතුවේ ඒ අදහසින්. මගේ අදහසට ඔයාල එකඟ වෙයිද මම දන්නේ නෑ. කියවල බලල අදහස් කියන්න. මම ඒ ලිපිපෙල "මල් මාවත" කියලා නම් කරන්න හිතුවා. අද ඉදන් මම ඉඩ ලැබෙන වෙලාවට ඔයාලත් එක්ක මල් මාවතේ සැරිසරනවා.
එන්න ඇවිදින්න මාත් එක්ක මල් මාවතේ.

මේක මම පත්තරේකට ලියපු එකක්. ඒත් හිතුනා අපේ යාලුවොත් එක්කත් බෙදාගන්න.
කියවලා බලල අඩුපාඩු කියලා යන්න.

සුදු සහ කළු ගැන කියන්න හිතුනේ ඇයි කියලද හිතන්නේ. කාගෙන් හරි ඇහුවොත් මේ පාට දෙකෙන් ඔයා වැඩිපුර කැමති මොන පාටටද කියලා ගොඩක් අය කියයි සුදු කියලා. ඇයි ?
බොහෝ දෙනෙක් කළු අප්‍රිය කරනවා. මේ ලියන මමත් .. මම දන්නේ නෑ මේ සම්බන්ද මානසික පෙළඹවීමක් එහෙම තියෙනවද කියල ඒත් කළුපාට හිතටත් නෙතටත් ගෙනෙන්නේ  සුව බර හැගීමක් නම් නෙමෙයි.

ඒ වගේමයි මිනිස්සු අතරත් සුදු කළු බේදය මොනතරම් තියෙනවද කියනවනම් සුදු මිනිස්සු හැමවිටම කළු මිනිස්සුන්ව පහත් කරලා සළකනවා.

සැදෑ හිරු රතු පාටබෝලයක් මෙන් බැස යන්නට සැරසේ. මුහුදේ ගිලෙන හිරු, සයුර තනිකර දමා යාමට අකමැත්තෙන් මෙන් නැවත නැවතත් මතුවෙයි. මුළු පරිසරයම බැස යන හිරුගේ මලානික එලියෙන් අමුතුම සුන්දරත්වයක් මෙන්ම පාළු හුදකලා බවක් මතු කරයි. හිරු එලිය වැටී දිලිසෙන සයුරු රළ වෙනදාටත් වඩා වේගයෙන් ගොඩබිම දෙසට දිව එන්නේ හැකිනම් ගොඩබිමෙහි නවතාගන්නට කියන්නාක් මෙනි..

සුසුමක් හෙලූ වෙරෝනිකා හදිසියේ යමක් සිහිවූවාක් මෙන් වටපිට බැලුවේ කුඩා පුතු කොහේදැයි දැනගැනීමටයි. දවස් කිහිපයකට පෙර දුර ගමනකින් පසු සයුරු තීරයේ කුඩා ගම්මානය වෙත පැමින ටික දිනක් ගෙවුන මුත් ඇයට තවමත් මෙම ගම්මානය නුපුරුදුය.

කුඩා කාලයේ අසා තිබූ නොයෙකුත් කතා අතර මානසික රෝහලේ රෝගීන් ගේ හදට යාම අමතක නොවන කතාවකි. නැවත එය මතක් කරනවා නම්. ....

රෝගීයෙක් රාත්‍රීයේ විදුලි පන්දමක් අහස දෙසට ඉලක්ක කරමින් සිටින විට තවත් රෝගියෙක් ඔහු කුමක් කරනවාදැයි විමසයි. එවිට ඔහු " මම මේ ටෝච් එලියෙන් හඳට යන්න හදන්නේ උඹත් ඕනේ නම් වරෙන් කියා පවසයි.. එවිට අනෙකා "අනේ මම නොදන්නවැයි උඹේ හැටි මම බාගයක් දුර යනකන් ඉදලා උඹ ටෝච් එක නිවලා දාන්නනේ හදන්නේ.."

ලියන්න ලියන්න කියලා හැමවෙලේම හිත කිව්වත් කොහොමද ලියන්නේ පහුගිය කාලේම අපි හැමෝම බොහෝම කාර්‍යබහුල උනානේ. එක පැත්තකින් ශිරානි බන්ඩාරනායක නෝනා, අනිත් පැත්තෙන් රිසානා. හැමපැත්තෙන්ම ගෑනු ප්‍රශ්න වලින් මුළු රටම ගිනි අරන් නේද. අනේ මංදා මේ හැමතැනම තියෙන්නේ කාන්තා ප්‍රශ්න නේ.