පුංචි කුමාරිහාමිගේ වලව්ව

කුමාරිහාමිගේ කතන්දරේ නම් හරිම ලස්සනයි.අර පොඩි උන්නාංසෙගෙ කතාවට මම හුඟක් කැමතියි අක්කේ

මට ටිකක් වේලා ගියාට පස්සේ නේ ක්ලික් උනේ..

ළඟදි ආව භූමි කම්පාවකට මම උන්නු ෆ්ලැට් එකත් පැද්දුනා.ඒක තත්පර ගානක් වගෙයි තිබුනෙ.මගේ ජීවිතේ දැක්ක පළවෙනි එක නිසා මම හිතුවෙ අපේ ෆ්ලැට් එකේ පල්ලැහෑ මොකක් හරි වැඩක් කියල.ඒත් පස්සෙ හිතුන මේකනම් කිව්ව වගේම භූමි කම්පාවක් කියල.අපේ ගෙදර බඩුමුට්ටුත් එක්කම මාවත් එදා එහෙට මෙහෙට පැද්දුනා....

ඔයා මේ ලිපි ලියන විදිහනම් ලස්සනයි කුමරිහාමි.

රට පැටෙව්වත් හිරමණේ කරන්නේ පොල් ගාන එක කීවා වගේ අපේ උපාසක ඇත්තන් කොහේ ගියත් අනන්‍යතාවය රැකගන්නවා. ඕවාට කියන්න දෙයකුත් නෑ. මට නම් ඇති එකම දුක මේ මිනිස්සු ශීලයට කරනා අපහාසයයි. සිල් නොගත්තා කියා කිසිම වරදක් නෑ. වරද තියෙන්නේ සිල් ගන්නවානම් එය නිසි ලෙස රැකීමක් නැතිනම්.
කඩල කෑව කතාවනම් මරු. සිංහල කෑම කන්න පුළුවන්ද හැඳි ගෑරුප්පු වලින්.

ඇයි අර කොහේද කවුදො කියල චික්..දෙසල තිබ්බේ ..හාමුදුරුවො වැඩ්ඩා වැඩිල්ලක් සිවුර වෙලේ කියලා...ඔව්වා ඔහොමතමා අද ගොඩක් දෙනා සිල් ගන්නේ ඉස්ටයිල් එකටනේව..ඒ විත්‍රක් යෑ..තමන්ගේ පුලුවන් කාර කම පෙන්නන්ට..සෙමි තපොත් හදනවනේ...ඉතින් ගොඩක් උන්ගේ හිතේ ඔය සේමි තපොවලට ගියාපුවම පිං වැඩි කියල හික්..

ආගමට දහමට නැඹුරුයි රටට ජාතියට ආදරෙයි කියල පෙන්වන මිනිස්සු ගොඩක් කරන්නෙ ලොකූ බොරුවක් කියල මටනම් හිතෙන්නෙ..ඒ මිනිස්සුන්ගෙ ඇතුල හිස්..ලෝකෙට පේන්න ජනප්‍රිය වෙන්න ගොඩක් දෙනා දැන් දන් පින් කරන්නෙ..සිල් ගන්නෙ..රට ජාතිය ගැන කෑ ගහන්නෙ..බලන්න Facebook එකේම කී දෙනෙක් කෑ ගහනවද ඕවට..ඒත් එයාල ඔයි අන්තර්ජාලයෙන් මිදිල සමාජයෙ හැසිරෙද්දි ඔයි කිසිම දෙයක් මතක නෑ..මට නම් ඒ වගේ අය ගැන පුදුමාකාර කලකිරීමක් දැනෙන්නෙ..

හොද කතාටික. ඉදලට හේත්තුවෙලා වැන්ද උපාසකම්මට අනතුරක්වත් උනාද දන්නෑ.

සිල් ගන්න ගිහින් ගෙදරදී තියන නිදහස් මනසත් නැති කරගන්න අය නම් ගොඩක් ඉන්නවා මයේ හිතේ...

කතාව හොඳයි .... හැබැයි ෆොටෝ එක ගැනත් කතාවක් ලියුවානම් හොදයි ....

මම හරි ආසයි ඔය ෂෝ එක දාන අයට මොනා හරි කියන්න....පුංචි කුමාරිහමිටත් හොදවයින් 2ක් කිව්ව නම් ඉවරනෙ ඒ ඇන්ටිට.....

කථා සෙට් එකම මරු පුංචි...

ලොකු හාමුදුරුවෝ : පොඩිනම නෑව ද ? සබ්බේ ලබං !!!

පොඩි නම් : එහෙයි ලොකු හාමුදුරුවනේ... ඒදං සොන්නං !!!

හපෝ, ශෝ දාන අය නම් ඕනේ තරම් අක්කා... කොළඹ රටෙත් එහෙමම තමයිනේ ඉතින්,එක එක පුද්ගලයා එක එක විදියයිලුනේ. ඔය වගේ බොරු වැඩ වලිනුත් මාර්ගඵල ලබන්න පුළුවන් කියලා හිතන් ඉන්න කට්ටියකුත් ඉන්නවනේ.

අපේ ගේ ලගත් ඉන්නවා සෝවාන් උන උපාසක අම්මා කෙනෙක්.. මම ලංකාවෙන් යන්න කලින් එයා හිටපු හැටියට මම අවුරුදු 3කින් ලංකාවට එද්දි එයා සෝවාන් වෙලාලු...

හැඳි ගෑරුප්පු හැම තැනකටම හරියන්නේ නෑනේ කඩල නෙමෙයි කොස් ඇට මාළුවක් දෙන්න තිබ්බේ හි හි ඇත්තටම අක්කෙ මටත් මේක කියවද්දියි මතක් වුනේ අවුරුදු ගානකින් පන්සලක් පැත්ත පලාතේ ගියේ නෑ නේද කියලා ගනන් බැලුවොතින් අවුරුදු 5ක් විතර ඇති...මාත් පන්සලට ගිහින් ටික වෙලාවක් ඉඳලා එන්න ඕනේ

This comment has been removed by the author.

මට මැවිලා පේනවා අර උපාසකම්මා කඩල කාපු හැටි

ලංකාවේ ඉන්න අයට වඩා විදේශ ගත උනු අයගේ ශ්‍රද්ධාව මුලු ශරීරයෙන්ම වැක්කෙරෙනවා මොනම ආගමේ උනත්,අනේ එයාලා සෝවාන් වෙලා,ශුද්ධවන්තයෝ වෙලා වගේ හැසිරෙන්නේ

අපේ ගොඩක් බෞද්ධ අය ඔහොමනේ..තමට විතරයි බෞද්ධ...

වැඩියෙන් පින් දහම් කරන බව කියන, හතර පෝයටම සිල් ගන්න හුඟක් දෙනාගෙ ඇතුලාන්තය හිස්....

මටත් කතාවක් මතක් උනා ඔයාගෙ කතාව කියවලා. ඔන්න දවසක් හතර පෝයටම සිල් ගන්න උපාසක මහත්තයෙක් පාන්දරින්ම පන්සලට ගියාලු පෙට්ටියකුත් අරන්.පෙට්ටියෙ හිටියෙ අලුත ඉපදුන බලු පැටවු කීප දෙනෙක් ලු. ඉතින් හාමුදුරුවෝ ජනේලෙ ඇරල බලද්දි දැක්කලු උපාසක මහත්තය බලුපැටවු ටික පන්සල් මිදුලේ දාල යන්ට යනවා.හාමුදුරුවෝ උපාසක මහත්තයගෙන් ඇහුවලු ඒ මොකද කලේ කියලා.
උපාසකයත් ගත්තු කටටම කිවුවලු " අනේ අපෙ හාමුදුරුවනේ ලොකු ලොකු මිනිස්සුන්ට වගේ පන්සලට පූජා කරනට අලි ඇත්තු අපි ලඟ නෑ නොවැ. ඒ නිසයි මේ බලු පැටවු ටික අරන් ආවෙ පන්සලට පූජා කරන්ට" කියලා. :D :D

කතා ටික හොඳයි.භුමි කම්පාවක් වුනා කිවුවේ එහෙම නිව්ස් එකක් දැක්කේ නැහැ නේ.

ගොඩාක් දෙනෙක් ඉතින් ෂෝ එක නේද තියෙන්නේ.කඩල කනවද නැත්නම් ගෑරුප්පුවෙන්

අපේ ඔපීසියේ ඉංගල්ඩ්වල ඉදලා ආව වගේ හිටපු සිරි ලාංකික කත මතක් වුණා. එයා කක්කුට්ටෝ කෑව ගෑරුප්පුවෙන්..

දැක්ක තැන මට "ආ...නේ.... හා....යි... සෑ.. ම්.. " කියනවා

මරු... අර හාමුදුරුවො එනවද ? මම වඩින්නද දැකලා මට හොඳටම හිනා...

මේ ලිපියෙන් පුංචින් නොඅඩුව පව් පුරෝගන තියනවා කියලත් කියන්ඩ ඕනා..

මාත් කියන්නම් පොඩි හාමුදුරුවන්ගේ කතාවක්..

ඔන්න ඉන්නවලු අර වගේ සෙල්ලමට බර පොඩි උන්නාන්සෙ කෙනෙක්..හැම තිස්සෙම ගමේ ගෝඩේ ගිහින් සෙල්ලමලු... කතාවත් ඉතින් යනවා එනවා එහෙමලු.. මේක දැකපු ලොකු හාමුදුරුවො දවසක් කිව්වලු.. හාමුදුරුවො වෙච්ච අපි ඔය ගිහියෝ වගේ කතා කරන්නෑ.. යනවා එනවා කියන්නැතුව වඩිනවා කියන්න. නිදියනවා කියන්නැතුව සැතපෙනවා කියන්ඩ.. කනවා කියන්නැතුව වළඳනව කියන්ඩ කියලා උපදෙස් මාලාවක් දුන්නලු..

දවසක් පොඩි නම වඩිනවලු හති දාගන අඳන කඩේ පිටින්

ලොකු හාමුදුරුවො ඇහුවා " මොකෝ පොඩි නම ? "

හහ් හා.. හාමුදුරුවනේ මම වෙල දිගේ වඩිනකොට තඩි බල්ලෙක් මාව වලදන්ඩ වැඩියා.. මමත් වැඩ්ඩා වැඩිල්ලක් සිවුර වෙලේ කිව්වලු..

ඕක පරණ කතාවක් හුඟක් අය දන්නවා ඇති..

පොඩි උන්නාන්සේ සෝමා උපාසකමාතාවට රේසරයක් ගන්න සල්ලි දීපු එක මතක් උනා....

පන්සලකට ගිය කාලයක් මතක නැහැ......අන්තිමට ලංකාවට ගිහින් අනුරාධපුරේ ගියා....

හොඳ ලිපියක් :)
මොකද දැන් කට්ටියම උපාසක අම්මල ගැන ලියන්න පටන් ඇරන් තියන්නෙ?

අපි දැන් යන තැන්ට වැඩක් කරගන්න නේ හදන්නේ..ඔයාත් කැමති නම් සහභාගී වෙන්න...

මෙහෙ තත්ත්වෙත් ඕකම තම ගොඩක් දෙනෙක් පන්සල් එන්නෙත් සිල්ගන්න නෙවෙයි. කෝප්ප හෝදන්න, ලොකු කම පෙන්වන්න. කාලෙට ගැලපෙන කතාවක්. කොහොම උනත් කුමාරිහාමි, පොඩි හාමුදුරුවෝ ගැන කතාවයි, එනවද වඩිනවද කතාවයි නම් නියමයි. අද තමා මේ පැත්තට එන්න හම්බ උනේ. දැන් නම් ඉතින් නිතරම ඇවිත් යන්න පුළුවන්නේ පාර මතක තියා ගත් නිසා. හැක් හැක් හැක්